Nederlands
In 1934 ontdekte
een Lutherse predikant in de VS de drie delen van Calov's
bijbelcommentaar die ooit het bezit waren van J.S. Bach. Ze waren
gewoon in gebruik bij een vrome Lutherse familie, die ze in 1830 in
Philadelphia op de kop had getikt. Dankzij de handtekening van Bach
op de titelpagina was vrij snel duidelijk dat dit inderdaad zijn
exemplaren waren. De verrassing was dat er allerlei onderstrepingen
en kanttekeningen in stonden. Eerst was er wat onduidelijkheid over
het auteurschap hiervan, maar technisch-wetenschappelijk onderzoek
gaf uitsluitsel. Echter pas na WO II. Het onderzoek kwam pas goed op
gang in de jaren 1970, nadat de resultaten via diverse publicaties
bekend werden. Het bijzonderste van deze aantekeningen is, dat ze
niet bedoeld zijn voor publicatie, maar echt 'privé'. De kans dat
hier Bach dus echt laat zien wat hij dacht is groot. Ik heb van de
348 onderstrepingen en opmerkingen er drie gekopieerd en
becommentarieerd. Zij hebben alle drie te maken met de organisatie
van de tempelliturgie en verraden Bach's visie op de rol van de
kerkmuziek èn ook zijn 'zelfbeeld'.
English
In 1934 a Lutheran pastor discovered visited was shown a volume
of the Bible in which he recognized Bach's signature on the title
page The other two volumes in his attic, relating that his family
had purchased them in the 1830s, in Philadelphia. In October 1938,
Reichle donated the three volumes to the Concordia Seminary Library
in St. Louis, Missouri. Only after the upheavals of World War II,
however, did this Bible become known to Bach scholarship. The Calov Bible is in
three volumes, each signed on its main title page by J. S. Bach, who
followed his signature with the date, 1733. The
volumes contain 348 underlinings, marks of emphasis, and marginalia
in Bach's hand, an attribution that has been proven by handwriting
analysis and chemical analysis of the ink. In
many instances Bach was correcting typographical or grammatical
errors.
Three of Bach's more important annotations are in proximity
to sections/chapters in the books of the Chronicles, where the
institution of the office of the temple-singers is
described. I reproduced and commented these three entries on
separate pages (in Dutch).
Dick Wursten (dick@wursten.be)